Możemy wygrać

Rozpoczyna się nowy rok szkolny w Marshall Middle School, ale dla pewnej grupy dziewcząt jest to raczej koniec pewnej epoki. Trener zespołu tanecznego odchodzi na emeryturę, a dyrektor nie wyznaczył w tym roku innego trenera. Ta wiadomość jest ogromnym rozczarowaniem. Jest to jedno z niewielu zajęć szkolnych, które naprawdę lubią. Dziewczęta wkrótce dowiadują się, że pani Bartlett, nowa nauczycielka biologii, studiowała taniec w słynnym konserwatorium artystycznym Julliard School. Dziewczyny roztaczają swój urok i pani Bartlett zgadza się zostać ich nową trenerką. Ku przerażeniu wszystkich występ zespołu na pierwszym konkursie w tym roku kończy się katastrofą. Daisy, najlepsza tancerka w zespole i liderka dziewcząt, rzuca wyzwanie pani Bartlett, by stała się bardziej skuteczną trenerką i zespół zaczyna robić prawdziwe postępy. Dziewczęta chcą wziąć udział w kolejnych zawodach, ale pani Bartlett uważa, że nie są jeszcze gotowe. Zdeterminowane, by wziąć udział w zawodach, dziewczyny biorą sprawy w swoje ręce – bez zgody szkoły czy rodziców. Biorą udział w konkursie i dobrze sobie radzą, zdobywając trzecie miejsce. Jednak ich podekscytowanie słabnie, gdy wracają do Marshalla i witają je zaniepokojeni rodzice. Pani Bartlett też jest zdenerwowana i gotowa zrezygnować z pracy, dopóki ona i Daisy nie porozmawiają w cztery oczy. W rezultacie pani Bartlett postanawia dać z siebie wszystko i dziewczynki wkrótce znów są razem, próbując nowatorskich ruchów tanecznych. Daisy, czerpiąc ze swojego latynoskiego pochodzenia, wymyśla nowe motto: „Si, se puede!”, co oznacza „Tak, jesteśmy w stanie!”. Aby dostać się do finału, dziewczyny muszą poradzić sobie z trudnymi relacjami, kiepskimi ocenami, niską samooceną i brakiem funduszy. Ich nowe nastawienie „Si, se puede!” pomaga im przetrwać każdy kryzys i zająć drugie miejsce w finale, zdobywając miejsce w konkursie regionalnym oraz podziw rodziców i przyjaciół.